Op 4 september 2018 kwam de eerste druk van Bundeltje Gemis uit. Vol spanning heb ik de eerste reacties op het dichtbundeltje afgewacht. En toen ze eenmaal binnen kwamen was ik blij en opgelucht en wist ik dat dit bundeltje veel ouders troost en (h)erkenning zou kunnen brengen.
Het boekje is geschreven na het overlijden van mijn neefje Josha op 17 juni 2016, in overleg met zijn ouders. Uit onmacht wilde ik graag iets doen....de pijn wegnemen kan niet, maar laten weten
dat ze begrepen werden, hun verdriet niet alleen gedragen werd en de liefde voor Josha niet zou stoppen bij zijn dood, dat is wat ik duidelijk wilde maken met mijn gedichten.
Wat begon als iets kleins, mijn eigen verdriet van me afschrijven en troost en (h)erkenning brengen bij zijn ouders, is uiteindelijk uitgegroeid naar iets heel moois en waardevols. Inmiddels
weten vele mensen de weg naar de gedichtjes van Bundeltje Gemis te vinden. Krijg ik regelmatig de vraag of gedichten gebruikt mogen worden voor de geboorte/rouwkaartjes, mag ik vele mooie
gedichtjes schrijven voor regenboodkindjes, wensouders en als troost voor sterrenouders.
Het dichtbundeltje, waar ik eerst zo over getwijfeld heb om te schrijven voor alle sterrenouders, wordt omarmd en is inmiddels alweer aan de derde druk toe. En daar ben ik trots op. Trots op dat
ik dit uit naam van Josha mag doen. Trots dat deze woorden troost mogen brengen bij vele sterrenouders. Trots en emotioneel als ik zie dat het dichtbundeltje bij de gedenkplekjes van deze
waardevolle sterrenkindjes mag staan. En ik hoop dat ik nog lang mag blijven schrijven. Want ondanks dat ik dit zelf als ouder niet heb meegemaakt, voel ik bij alle foto's en verhalen, die ik
voorbij zie komen, het verdriet en gemis, maar ook zeer zeker de oneindigde liefde en trots die elke andere ouders ook voelt. Snap ik dat alle ouders willen dat de naam van hun kindje(s) genoemd
blijven worden en begrijp ik dat deze liefde en de leegte nooit voorbij zullen gaan. Het gemis is er altijd! En ik wil me er hard voor maken het taboe te doorbreken, dat mensen begrijpen dat ook
de kindjes die niet meer bij ons zijn genoemd mogen worden, dat ook zij aandacht verdienen, dat zij het waard zijn genoemd te worden en als onderdeel van het gezin gezien te worden. Dat de ouders
van Josha, en alle andere sterrenouders, weten dat hun verdriet er mag zijn en dat hun liefde er mag zijn. Dat is mijn doel......want groot is het gemis, maar groter is de
liefde!
Inmiddels is er een tweede dichtbundel in de maak...
Reactie schrijven