Het afscheid van Josha

De dag dat Josha overleed schreef ik mijn eerste gedichtje over het verlies. Want dat is wat ik doe, schrijven om te verwerken, schrijven om mezelf te uitten en schrijven om anderen te laten weten wat ik voel. N.a.v. het gedichtje vroegen Josha zijn ouders of ik een gedichtje tijdens de begrafenis van Josha wou voordragen. Wat vond ik dat een grote eer...en ik kon 'iets' voor ze doen.

Woensdag 22 juni 2016, de dag van Josha zijn afscheid, zijn begrafenis. Mijn eerste gedachten zijn bij Carmen en Rick, die Josha in zijn kistje moesten leggen, een allerlaatste kus geven, een allerlaatste knuffel.....onmenselijk, onwerkelijk en niet te doen. We rijden naar de begraafplaats toe en het voelt allemaal onecht en als een roes. We groeten de andere familieleden, die samen met ons in de familiekamer aan het wachten zijn. We zijn stil, er wordt niet veel gezegd....maar ja, wat kun je ook zeggen?

We worden opgehaald omdat we als eerste de zaal binnen mogen lopen en dat beeld van binnenkomst vergeet ik nooit meer. Het nummer "River flows in you" van Yiruma  draait als we binnen lopen. Kippenvel, het liedje dat ik altijd draai voor mijn eigen twee kindjes, nu voor altijd verbonden met Josha. Op de eerste rij, gekleed in het wit zitten Josha zijn ouders, zijn opa en oma en zijn grote neef. Hoofd gebogen, intens verdriet, verdoofd. We nemen plaatst achter ze en ik neem alles in me op. Hoe ontzettend mooi ze de zaal hebben aangekleed, de bloemstukken, kaarsjes, ballonnen en te midden van alles Josha in zijn kistje.

De dienst begint en er worden mooie woorden gezegd. Maar hoe mooi ze ook zijn, ze doen niets en ze verlichten niets, want dit had niet gemogen, wij hadden hier niet moeten zitten, dit mag niet! Ik word opgeroepen om mijn gedichtje voor te dragen, even flink slikken en mijn best doen om de woorden verstaanbaar uit mijn mond te krijgen. Ik kijk Carmen en Rick aan en we knikken even naar elkaar. Als ik klaar ben, neem ik weer plaats en er volgt muziek en er worden foto's van Josha getoond. Mooie lieve Josha, wat had ik je graag vast gehouden, kusjes aan je willen geven...uren in de winkel rondgelopen om de allermooiste kraamcadeautjes voor je uit te zoeken, maar in plaats daarvan zocht ik een rouwboeket. Je ouders wilden graag alles wit, dus het werden witte rozen, maar stiekem heb ik er een regenboogroos tussen laten stoppen, in het midden, de mooiste bloem in de winkel...speciaal voor jou.

Na het afscheid maakte we met zijn allen een lange rij en iedereen had een witte ballon vast. Josha werd in zijn kistje door zijn ouders naar zijn laatste rustplaats gebracht. Met zijn allen verzamelde we ons daar en nadat Josha zijn vader had gesproken hebben we met zijn allen de witte ballonnen opgelaten. Ik bleef naar ze kijken en tussen de witte ballonnen door vloog een zwerm vogels en dat was een prachtig gezicht, ook iets dat ik niet meer vergeet. En dan was daar echt het laatste afscheid, iedereen liep langs Josha om nog een keer wat tegen hem te zeggen en daarna liepen we met z'n allen weg zodat zijn ouders nog even samen bij hem konden zijn.  En toen was de dienst voorbij. Iedereen ging naar huis, maar niets is ooit meer hetzelfde, zeker niet voor de papa en mama van Josha..
De dagen erna zijn ze constant in onze gedachten.....