Deel 2: Leah Sofie

Sinds september 2018 is het Bundeltje Gemis verkrijgbaar, het dichtbundeltje dat is begonnen met het verlies van mijn neefje Josha. Inmiddels zijn er bijna 200 exemplaren thuis bij ouders die een kindje moeten missen. Onlangs heb ik een oproepje gedaan aan deze ouders of ze het verhaal van hun kindje met mij zouden willen delen. Vandaag het verhaal van Jerry en Sadora en hun dochtertje Leah Sofie.

29-7-2018, de zwangerschapstest is positief! Na anderhalf jaar proberen is het dan toch echt zo, we zijn zwanger! Intens gelukkig en trots waren wij met dit geweldige nieuws. Eind augustus hebben we de eerste echo gehad, wat was dit bijzonder. Het trotse gevoel werd alleen maar meer en het geluid van haar kloppende hartje verwarmde die van ons. 

 

De termijnecho volgde en dit zag er allemaal prima uit! Met een 15 weken echo hoorden we dat we een kleine meid verwachtte, wauw wat bijzonder! Haar naam wisten wij toen al, Leah Sofie♡. 

 

Met roze gevulde cupcakes onthulden wij het geslacht aan onze dierbare familie en vrienden en haar prachtige naam hebben wij ook meteen vol trots verteld. Met 18 weken had ik al een grote buik en de kleine voelde ik al lekker trappelen, wat een bijzonder gevoel. 

 

Een paar weken later hadden we de 20 weken echo, vol spanning en vertrouwen gingen wij hierheen. Helaas duurde de echo nog geen 15 minuten, want er was iets goed mis en de verloskundige kon niet exact zeggen wat er aan de hand was. Leah was te klein en ik had weinig vruchtwater. We werden direct doorgestuurd naar het AMC, de volgende dag lag ik daar, mijn hand stevig in die van mijn man, zwetend van de zenuwen en onze harten bonkten enorm snel. 

 

De arts begon met de groeiecho, helaas kwam er niets goeds uit de echo en gingen wij vol onzekerheid naar huis. Meer groeiecho's volgden en het bleek dat de doorbloeding naar de placenta niet goed was, waardoor er te weinig voeding en zuurstof naar Leah toe ging. Hierdoor was ze te licht van gewicht en het was onduidelijk of dit schade zou aanbrengen bij haar. Het advies was rust en iedere 2 weken een groeiecho te maken om te zien of Leah ging groeien en we moesten hopen op groeispurten zodat ze gehaald kon worden met 500 gram. 

 

Bij de volgende echo werd duidelijk dat de kans heel klein was dat Leah levend te wereld zou komen, we moesten een onmenselijke keuze maken; gaan we door en hopen we op een enorm groot wonder of beëindigen we de zwangerschap. Zonder te twijfelen hebben we er samen voor gekozen door te gaan en op een wonder te hopen, de arts zei; waar leven is, daar is hoop! En hier hielden we ons enorm aan vast! 

 

In de tussentijd ging mijn man tijdens onze meest onzekere en verdrietige periode op zijn knieën en toen zijn wij verloofd! Dit mooie geluk trok ons weer eventjes vooruit en gaf ons de kracht om door te gaan.  

 

Helaas met 24 weken belande ik in het ziekenhuis door zwangerschaps-vergiftiging en een te gevaarlijke hoge bloeddruk. Gelukkig mocht mijn man al die dagen blijven en week hij geen moment van mijn zijde. Op een ochtend kwamen de artsen met zijn drieën binnen en toen wisten wij genoeg. Mijn hart ging tekeer en we voelden aan alles dat het geen goed nieuws was. 

 

De arts maakte zich zorgen om mijn gezondheid en stelde voor om de bevalling op te wekken, ik werd veel te ziek, het werd voor mij te gevaarlijk om zo door te gaan. Mijn man en ik hebben heel hard gehuild, elkaar stevig vastgehouden en direct hebben we onze dierbaren die dichtbij ons stonden met intens veel verdriet ingelicht. 

 

Een uur later kreeg ik de eerste weeënopwekkerspil al en ook een pil om de ontsluiting op gang te brengen. Het kwam allemaal langzaam op gang en de weeën waren al goed voelbaar. Tussendoor werd er gevraagd of wij nog een echo wilden, om te horen hoe het met Leah ging. Na de derde keer vragen hebben we het toch maar gedaan, zal ze nog leven? In doodse stilte staarden we naar het beeldscherm, hand in hand, de tranen stroomden over onze wangen want we hoorden maar niks. Helaas werd onze nachtmerrie werkelijkheid en was Leah haar hartje gestopt met kloppen.

 

Verslagen door verdriet stond ik op het punt om te gaan bevallen van ons overleden kindje. Met de geweldige steun van mijn man, zijn wij na 9 uur lang weeënstormen, op 14-12-18 om 15.14 uur ouders geworden van onze prachtige mooie dochter Leah Sofie. Met placenta en al kwam zij nog in het vlies ter wereld, als een prachtige bloem opende zij haar armpjes en beentjes en wat was ze perfect. 

 

Ze had een onwijs lief wipneusje, het mondje van haar papa en prachtige donkere wenkbrauwtjes. Alles klopte, behalve haar hartje. 

 

Leah bleef overdag bij ons op de kamer en we hielden haar dicht tegen ons aan, starend naar onze prachtige dochter. In de avond ging ze naar een stilteruimte, dan konden wij onze rust pakken. De volgende ochtend werd ik wakker, versuft en met een platte buik, ineens was ik niet meer zwanger.. We waren gewoon bevallen, hadden een kind gekregen, maar niet zoals we hadden gehoopt. Dit kwam ongelofelijk hard binnen! Ook kwam de borstvoeding op gang en dit was enorm confronterend, maar tegelijkertijd was ik trots, dat mijn lichaam er toe in staat was. 

 

De dagen hierna zijn wij enorm geleefd, de crematie moest geregeld worden en dierbare familie en vrienden kwamen Leah ontmoeten en tegelijkertijd afscheid nemen in het ziekenhuis. Verdriet en geluk lagen hier enorm dicht bij elkaar. 

 

Op 21-12-18 hebben wij tijdens een kleine en intieme ceremonie afscheid genomen en Leah voor de laatste keer vast kunnen houden. Het liep allemaal zo anders dan we hadden gehoopt, maar we zijn zo dankbaar voor elkaar en alle lieve mensen om ons heen! 

 

We zijn enorm dankbaar dat we papa en mama zijn geworden van onze mooiste ster! Ze is nu thuis, heel dichtbij ons heeft ze haar eigen plekje. Met het prachtige boekje van Bundeltje Gemis en haar urn! Ook het mutsje die ze in het ziekenhuis op had ligt erbij. Voor nu een nieuwe start, nieuwe kansen en nieuwe dromen, met de mooiste herinneringen in ons hart! 

 

Wil jij ook jouw verhaal delen op Bundeltje Gemis en heb je het dichtbundeltje in huis?
Stuur dan een mail naar info@bundeltjegemis.nl.
Ik maak voor elke plaatsing een persoonlijk gedichtje, passend bij het verhaal van het kindje dat wordt gemist.

Reactie schrijven

Commentaren: 0