Deel 4: Nine

Mijn vriend en ik wilden graag een tweede kindje, maar omdat m’n schoonmoeder erg slecht lag besloten we nog even te wachten. We wilden haar niet nog meer verdrietig maken om het feit dat ze nog een kleinkind niet op zou zien groeien. Eind mei 2017 kwam zij helaas te overlijden aan de gevolgen van de vreselijke ziekte kanker.

In September had ik een positieve test. Wat waren we blij!!

Alles verliep goed en ik had weer een zwangerschap zonder kwaaltjes. Met 16 weken had ik licht bloedverlies. Het was donkerbruin en na een controle was alles helemaal goed met ons wondertje. Een paar dagen later hadden we een geslachtsbepalende echo.

De echoscopiste zei haal de kleren van Roxas maar van zolder, want deze kan je wegdoen. Jullie krijgen een meisje. Wat was ik blij. Vanaf kinds af aan heb ik altijd een dochtertje willen hebben!! We gingen meteen shoppen en kwamen met leuke roze dingen en een jurkje thuis.

Met 18 weken en 1 dag was ik aan het werk. Ik ging naar de wc en had helderrood bloed in m’n slipje. Redelijk ontspannen zei ik tegen m’n collega dat ik even langs de verloskundige ging en ervan uit ging dat het weer niets was. Ik moest voor de zekerheid naar het Flevoziekenhuis voor een echo.

M'n moeder paste op mijn zoontje Roxas en ging samen met hem met mij mee naar het ziekenhuis Almere. Mijn hartslag en bloeddruk waren allemaal prima in orde. De hartslag van mijn dochtertje kon ze niet meteen vinden maar dat was opzich wel normaal voor mijn termijn. Ze hoorde wel de navelstreng goed kloppen dus ik moest mij vooral geen zorgen maken. Ik maakte nog wat gekke foto's samen met Roxas in het bed terwijl we aan het wachten waren op de echo.

Ik werd naar binnen geroepen terwijl m’n moeder en Roxas even in de speelhoek waren. Het apparaat ging erop en ik zag het meteen, of eigenlijk zag ik helemaal niks. Geen kloppend hartje. Ze zei ik haal de gynaecoloog er even bij en heb je iemand mee genomen? Toen m’n moeder Roxas en de gynaecoloog erbij kwamen werd er bevestigd wat ik al gezien had. Ons dochtertje was niet meer in leven. Ze lag er al wat ingezakt bij en was waarschijnlijk al een week overleden.

De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Mn moeder belde Anthony en ik zei dat hij niet hoefde te komen maar alvast thuis maar moest gaan koken want ik kwam er zo wel aan. Er werd besproken wat er allemaal ging gebeuren maar niks kwam echt binnen. Die avond thuis kreeg ik geen hap door m’n keel. Waarom gebeurt dit bij ons? We hebben al zoveel mee moeten maken. Hadden we eindelijk weer wat om blij om te zijn en dat werd ons nu afgenomen.

We besloten om onze dochter Nine te noemen. Kort en lief en met dezelfde naamsbetekenis als die van mijn schoonmoeder.

Twee dagen later moest ik mij melden om ingeleid te worden. Dat ging niet van harte en heeft uiteindelijk anderhalve dag geduurd. Terwijl ik moest plassen is ze op de wc deels geboren op 25 januari 2018 is de rest is eruit gekomen op het bed. Ik moest na Nine haar geboorte nog met spoed naar de OK omdat mijn placenta niet kwam en ik veel te veel bloed was verloren.

Toen Nine eenmaal geboren was werd al snel duidelijk waaraan ze was overleden. De navelstreng zat 3x strak om haar nekje gewikkeld waardoor ze letterlijk is opgehangen in m’n baarmoeder. De kans dat dit tijdens een zwangerschap voorkomt is nihil werd mij verteld. We hadden domme pech.

We hebben uiteindelijk besloten haar te laten cremeren. Ik moest haar zelf ophalen in het ziekenhuis de dag van tevoren Daar zit je dan met het mandje afgedekt met ziekenhuis doeken op schoot. Wetend dat je knappe wondertje daarin ligt, helaas niet meer aantoonbaar.

---------

Wil jij ook jouw verhaal delen op Bundeltje Gemis en heb je het dichtbundeltje in huis? Stuur dan een mail naar info@bundeltjegemis.nl.

Ik maak voor elke plaatsing een persoonlijk gedichtje, passend bij het verhaal van het kindje dat wordt gemist.

Ook kun je een persoonlijk gedichtje of het Bundeltje Gemis bestellen.

Terugkeren naar andere verhalen>>